بستری شدنت در14 ماهگی

فدای چشمای نازت بشم 25 خرداد بود که  عصر بدون دلیل تب کردی

استامینوفن دادم تبت اومد پایین وموقع خواب تب نداشتی اومدم پیشت تا

بهت شیر بدم دیدم شیرو با نفس گرفته میخوری بعد از تموم شدنه شیرت

زل زده بودی به سقف تب نداشتی دیدم بابا تو صدا کردم تا بیاد پیشت من

برم حموم لباسمو بشورم که تازه رفته بودم که بابات تو رو تو بغلش گرفته

بود و اشفته داد میزد رقیه بیا ببین علی چش شد خدا همچین صحنه ای

رو نشون هیچ پدر ومادری نده انگار دنیا رو سرم خراب شد خیلی دسپاچه

شدم دیدم بابات خیلی خیلی ترسیده خودمو کنترل کردم یه جایی شنیده

بودم وقتی بچه تشنج کنه بگیریش جلو آب حالا هم نمیدونم کاردرستی 

کردم یانه ولی اینکارو کردم بابات زود ماشینو روشن کرد منم لباسامو

پوشیدم وتو بغل بابایی بودی انقد هول شده بود بابا که یه پای من زمین یه

پام تو ماشین بابات ماشینو میروند گفتم صب کن تو رو داد به من وبا

سرعت زیاد در حالی که تو  تو همون حال بودی با التماس به خدا و پیغمبر

تا 2 دیقه رسوندیمت بیمارستان من تا حالا اشک باباتو ندیده بودم که دیدم

خدا نشون کافر هم نده خدا میدونه چه حالی داشتیم زود بهت آمپول زدن

ما نمیدونستیم چیکار کنیم خیلی ترسیده بودیم وقتی قیافه معصومت میاد

جلو چشام نابود میشم مامانی اینا ماکو بودن ماهم یه روز قبلش اومده

بودیم رفته بودیم عروسی به امیر شوهر خاله نازی زنگیدم نازی هم اونجا

بود زود خودشو رسوند من باهاش رفتم از خونه وسایل بیارم بابا پیش تو

موند در خونه رو همون تو رو باز گذاشته بودیم آقای کریمی صاحب خونمون

صدا مونو شنیده بود لای درو بسته بود خلاصه او مدیم خونه امیر رضا وامین

وعزیز هم اومدن بهشون گفتم که مریض شدی عزیز خیلی ناراحت شد بعد

برگشتیم بیمارستان بستری شدی تو اتاقت دو تا بچه دیگه هم به اسمه

میثم و امیرحسین بستری شده بودن به خاطر تشنج .الانم همیشه وقتی

برا تو دعا میکنم او ناهم ازیادم نمیرن خلاصه ما سه تا مامان تا صب که

پلک رو هم نزاشتیم که هیچ تا خود صب گریه کردیم من مدام اون صحنه

جلو چشام میومدتو تا چن روز تبت پایین نمیومد یه روز بعدش تب ولرز

کردی من اونموقع خیلی ترسیدم مامانی از ماکو اومد شبا رو باهم پیشت

بودیم من هم مریض شدم حالت تهوع داشتم مثله افسرده هاشده بودم

دلم میخواس فقط گریه کنم دو سه بارم عمه شادی اومد عصرا پیشت

موند تا من برم خونه استراحت کنم البته قبل از اینکه مامانی از ماکو بیاد

چون بهش نگفته بودم تشنج کردی خلاصه از یکشنبه شبش که بستری

شدی فک کنم جمعه بود مرخص شدیم دو سه روز بعدش هم بردیمت

ارومیه پیشه یه متخصص خوب گفت:جای نگرانی نداره وهیچ آسیبی نزده

فقط باید مراقب باشین تا 7 سالگی تبشو کنترل کنین که خدای نکرده

دوباره تشنج نکنه منم نذر کردم تا هفت سال هر ماه رمضان وشب قدر

برات دعای توسل بگیرم وتو رو بیمه حضرت علی بکنم چرا که کنیز آقا امام

علی هستی و من همون روز فهمیدم خدا تو رو بهم دادو گفتم اگه پسر

باشی اسمت علی باشه تا علی هم نگهدارت باشه علی جونم برام

خیلی سخت گذشت چن ماه به طوری که تا مهرماه اصلن تو اتاق

نخوابیدیم چون میترسیدم ومدام اون صحنه جلو چشام بود یه مدت شبا با

تب سنج چک میکردم که تب نداشته باشی دلم میخواست فقط گریه کنم

چون خیلی نگران بودم بعداز سه چار ماه حالم بهترشدم الانم یادم می

افته دلم میگیره همیشه سرنماز دعا میکنم که دیگه هیچ وقت اون اتفاق

.نیفته هر شب موقع خواب آیت الکرسی میخونم که هیچ مادری شاهد 

همچین صحنه ای نباشه ولی باز خدارو شکر میکنم ومیگم اگه یه چیز بدتر

ازاین بود چیکارمیکردم مامانی فدات بشم تو همه دنیای منی